AĞLADIĞI GÖRÜLMESİN
Sanki ağladığının görülmesini istemiyor gibisin!
Kaldırımda oturan genç bir bayan...
Dizden aşağısı
Parkinson hastası
Aslında çok sever gülmeyi
Saçlarını güneşin alnına savurur.
Ama bir şey ağlatmış onu
Anlatsa rahatlayacak
Ama soranı yoktur,
Bilir...
Bir peçeteye ihtiyacı var
Ama ağladığı görülmesin!
Islatmasın kaldırım taşlarını
Onlar yeterince günahkarlar!
Biri yaklaşsa yanına
Bir peçete uzatsa...
Hemen saklar gözyaşlarını
Peçeteyi alır ama söylemez neden ağladığını.
Belki de mürekkep sıçramalarına burkulmuştur yüreği
Yaraşmaz gerçeği dillendirmeye
Saat 9 buçuğu 10 geçiyor
Gözleri kapalı Sayın Bayan'ın
Söyleyeceği çok şey var,
Lakin gecenin kuytusu yetersiz...
İçindeki heyecan
Korku salmış dizlerine
Yüzünde aşktan miras kalma
Katil bir gülümseme...
